روزی پسرک هشت ساله‎ای به مرد سالخورده‎ای نزدیک شد که مقابل چاه آرزویی‎ ایستاده بود، مستقیم به چشمان او نگریست و گفت: «می‎دانم که شما خیلی عاقل و فرزانه هستید. می‎خواهم راز زندگی را از شما بپرسم.»
مرد سالخورده نگاهی به پسرک انداخت و گفت :«من در طول زندگی‎ام‎، چیزهای‎ زیادی یاد گرفته‎ام و می‎دانم که راز زندگی در چهار کلمه خلاصه می‎شود. اولین‎ کلمه‎، اندیشیدن است‎. یعنی خوب درباره ارزش‎ها و معیارهایی بیندیش که‎ می‎خواهی مطابق با آن‎ها زندگی کنی‎.
دومین کلمه‎، باور کردن و ایمان داشتن است‎. یعنی خودت را مطابق با اندیشه‎هایی‎ که براساس معیارها و ارزش‎های زندگی‎ات صورت داده‎ای‎، باور کن‎.
سومین کلمه‎، آرزو کردن است‎. یعنی آرزوی چیزهایی را در سر بپروران که براساس‎ باورت به خود و ارزش‎ها و معیارهای زندگی‎ات می‎توانی به آن‎ها برسی‎.
چهارمین کلمه‎، جرأت داشتن است‎. یعنی به خود جرأت بده تا آرزوهایت که‎ براساس باورت به خود و ارزش‎هایت در زندگی در سر پرورانده‎ای‎، به واقعیت‎ تبدیل کنی‎.»